بازی هایی برای پرورش هوش هیجانی

بچه‌های کم سن و سال در روند آموختن چگونگی بروز عواطف و هیجانات خود توسط حالت و ادا و ژست بدنی می‌باشند.

پیشرفت این وهله و اداره‌ی احساسات و عواطف در بچه‌های کم هوش گاهی مواقع مشکل می‌باشد. برای کودکان درک این مساله که خنده نشانه خشنودی والدین و یا عبوس بودن به معنی حالت خیلی مغایری است چندان دشوار نمی‌باشد ولی وهله‌ی پس از آن که ابراز و نمایاندن آگاهی و شهود نسبت به عواطف و هیجانات اطرافیان و سایرین و پایه‌ و اصل همدلی و همراهی است ، الزامی است.  زمانی که قادرید موضوعات را از چشم انداز افراد دیگر ببینید ، بنابراین قادر خواهید بود در مورد شیوه‌های سازش و دوستی با همدیگر صحبت و مذاکره کنید ، از خطای افراد درگذریم و یا در اندوه و یا خوشحالی آنان مشارکت داشته باشید.

بازی و سرگرمی یکی از مبناها و اساس شیوه‌های مهارتی تعلیمی و فراگیری برای کودکان محسوب می‌شود. بدین سبب است که برای تعلیم و توسعه‌ی توانمندی‌ها و بروز هیجان و احساسات باید از بازی و سرگرمی مدد گرفت. بازی روشی مطلوب و ساده به منظور ایجاد رابطه و آموختن کودک می‌باشد.

بازی‌های نمایشی و تقلیدی در تقویت و توسعه‌ی شناخت کودکان از حالت‌های ذهنی و روانی اطرافیان و پرورش هوش عاطفی و هیجانی آنان تاثیر به سزایی دارد. به مدد بازی و سرگرمی‌هایی که در زیر عنوان شده کودکان اعمالی را یاد می‌گیرند که برای تبادل گفتار مبهم غیر زبانی عواطف و هیجانات به آن احتیاج دارند و مهارت همراهی و همفکری در کودکان قوی می‌شود و آنان برای اجرا و پذیرش اعمال مشکل‌تر و دشوار حاضر می‌شوند.

شناخت ابتدایی از عواطف و هیجانات

پیش از آن که کودک بیاموزد به چه نحوی ایفای نقش نماید ، شماری از تصاویر را به منظور ادا و مقلدی احساسات و هیجانات مهیا سازید. در این روش و بازی کودک شکل تعدادی از احساسات و هیجانات واقعی مانند خوشحالی ، ناراحتی ، خشم و حیرت زدگی را ادا و ایفا می‌کند. نخست خودتان شکل و قیافه خود را این گونه نمایش دهید آنگاه کودکان را ترغیب کنید تا از شما دنباله روی و تقلید نمایند.

کودک با نگاه کردن به حالت خوشحالی ، خشم ، نتراحتی و دنباله روی از شکل صورت شما طریقه‌ی شناسایی عواطف و هیجانات افراد پیرامون خود را می‌آموزد ، همچنین قادرید عکس کودک یا تصاویر قصه و نقاشی شده در مورد کودکان را به آنان نمایش دهید و آنان را راغب نمایید تا درباره‌ی عواطف و هیجانات کاراکترهای قصه و داستان را وصف و توصیف کنند.

شرح وضعیت‌های گوناگون برای کودکان و بروز عواطف و هیجانات به وسیله‌ی آنان

با وصف یک وضعیت مشخص و واضح برای کودک او را مشتاق نمایید تا عواطف و هیجاناتی را که در آن وضعیت دارد را بروز دهد. برای مثال به بگویید در چه وضعیتی چهره تو خوشحال است؟ حدس می‌زنم در صورتی که یک جوجه اردک داشته باشی و به دنبال آن بدوی شاد می‌شوی ، حالا شکل صورتت را نمایش بده.

زمانی که هوا برفی است و نمی‌شود بیرون بروی تا بازی کنی چه شکلی داری؟ صورتت را ناراحت به من نشان بده. فکر کن جوجه‌ات که بسیار آلوده و چرکین شده به اتاق تو وارد شود چهره عبوست را به من نمایش بده. می‌توانید برای این امر از آینه بهره بگیرید تا کودکان هر قیافه‌ای را که ایفا می‌کنند در آینه مشاهده کنند. در صورتی که کودک در نمایش دادن عواطف و هیجانات خود ضعیف است ابتدا خودتان آن را انجام دهید و سپس او از شما تقلید نماید. در صورتی که این امر به صورت پیوسته تداوم یابد کودکان مبتکر و مبدع خواهند شد و می‌توانند قصه‌هایی را بگویند و حالت هیجانی و احساسی که در آنان رخ می‌دهد را نمایش دهند.

ایفای نقش‌های متنوع و مدیریت عواطف و هیجانات کودکان

در این وهله باید قصه‌هایی برای ایفای نقش کودک در نظر بگیرید. کودک را راغب نمایید تا با ایفای نقش‌های به خصوص در قصه حالت احساسی و هیجانی کاراکتر در نظر گرفته شده را ابراز نماید. شناخت و بینش از این موضوع که در وضعیت مورد نظر کاراکترهای قصه چه احساسات و هیجاناتی دارند ، مساله با اهمیتی است. برای نمونه قصه‌ای به این صورت برای کودک توصیف نمایید و به آنان اجازه دهید نقش‌های مورد نظر را ایفا نمایند ؛ چند کلاه که هر کدام شغل خاصی را به یاد می‌آورد را در گوشه‌ای قرار دهید. مثلاً کلاه پلیس ، آتش نشان ، کلاه ورزشی را مهیا سازید. آنگاه به کودکان فرصت دهید تا هر دفعه یکی از کلاه‌ها را گزینش نماید و نقش کاراکتر مرتبط با کلاه را ایفا نماید.

پدران و مادران قادرند مطالب و وضعیت‌های گوناگون را که مشابه با وضعیت و منابع داخل خانه می‌باشد را انجام دهند

بایستی به کودکان کمک نمایید تا درک و شناخت خوب‌تری از احساسات و هیجانات داشته باشند. از فهم ابتدایی عواطف تا وضعیت‌های مشکل و دشواری که سبب ابراز و نمود آن احساسات و هیجانات می‌شود. به وسیله‌ی بازی‌های نمایشی و تقلیدی قادرید تا کودک را در وضعیت نامعلوم و نامانوس قرار دهید تا آگاه گردد که در این وضعیت و شرایط اشخاص متفاوت چه احساسات و هیجاناتی امکان دارد از خود بروز دهند. بدین وسیله کودک به شناخت قوی‌تری نسبت به عواطف خویش و سایرین دست می‌یابد.

منبع: هوش نیک