اول مهر سال 98

دوباره به روزهای که اول صبح همه جا پر از بچه های قد و نیم قد مدرسه ای میشه نزدیک میشم.

بوی مهر، بوی مهربانی، بوی لبخند، بوی درس و مدرسه و شوق كودكانه در پياده روها، بوی نمره های بيست، بوي دفتر حساب و مشق های ناتمام، بوی دوستی و محبت…

پاييز با خود شور می آورد و قاصدكها خبر بازگشايی مدارس می دهند، درختان آماده می شوند تا با شوق، برگهای رنگارنگشان را چون كاغذهای رنگی بر سر كودكانی كه مشتاقانه به مدرسه مي روند بريزند و سارها بر شاخه های انبوه درختان صف كشيده اند، تا آوازهای گرمشان را بدرقه كنند

نسيم، نفس های معطرش را هر صبح بر گونه های سرخابی كودكانه شان می دمد تا خواب را در سايه های كوتاه ديوار جا بگذارند و مشتاقانه تا حياط منتظر مدرسه بدوند ديوارهای آجرنمای مدرسه را سراسر شور و شوق پر كرده است . كلاسها با آغوش باز در آستانه درها ايستاده اند تا ميهمانان خود را در آغوش بكشند

واژه ها بر تخته هاي سياه جان می گيرند و پروانه می شوند تا در نفس های هيجان زده كودكان پرواز كنند و فضای لرزان كلاس را گرم نمايند

چه شور و حالی دارد اين روزهای آغاز مدرسه، روزهايی سراسر دلهره، شوق و اضطراب، روزهای مهر و مدرسه، روزهايی كه خيابانها سرخوش هيجان لبريز صداهای كودكانه جاری در پياده روهايند

روزهايی كه عشق هر سحر، عاشقانه از پشت پنجره كلاس ها سرك می كشد تا با بالاآمدن آفتاب، تنشان را در نفس های معطر كودكان شست وشو دهند. روزهايی كه آفتاب به شوق مدرسه رفتن هر صبح زودتر از آواز خروس ها بيدار می شود. روزهايی كه ماه، بالای سر دفترهای مشق به خواب می رود

آغاز سال تحصیلی، آغاز سفر در مسیر دانستن و فهمیدن مبارک