مهاجرت و کودکان

اغلب گفته می شود که کودکان در برابر تغییر منعطف هستند. نمونه های زیادی در تاریخ وجود دارد که کودکان از شرایط سخت گذشته اند و موفق بیرون آمده اند و به بزرگسالانی موفق شاد و متعادل تبدیل شدند. بنابراین شاید به غلط  تصور شود که تغییراتی مانند مهاجرت به یک کشور جدید، به اندازه بزرگسالان بر کودکان تاثیری نخواهد داشت. هرچند این تصور تا حدی صحیح است اما آماده کردن کودک برای مهاجرت اهمیت بسیار زیادی دارد.

انعطاف پذیری در برابر ترس از ناشناخته ها:

ذهن کودکان کوچکتر از ۷ سال هنوز در مرحله رشد قرار دارد و می توانند تجارب جدید را با سهولت بیشتری بپذیرند. اما در عین حال، برای اعمال تغییر به همکاری و درک آنها نیاز است. دخیل نکردن آنها در فرآیند تصمیم گیری، عدم توجه به نگرانی های آنها و حرف نزدن با کودک در مورد تغییر پیش رو به توانایی انعطاف پذیری آنها آسیب می زند زیرا ترس از ناشناخته ها در آن غلبه می کند.

والدینی که اقدامی خاصی برای آماده کردن کودک برای مهاجرت انجام نمی دهند او را در معرض افت تحصیلی و به خطر افتادن سلامت روحی و روانی قرار می دهند. در مقابل، برخورد صحیح با این مسئله، خلاف این امر رخ می دهد و یک کودک مهاجر می تواند از مزایای تنوع فرهنگی، فرصت های یادگیری و آموزشی به روز استفاده کند و به فردی موفق، انعطاف پذیر و شاد تبدیل شود که می تواند تغییرات را با خوشرویی در آغوش کشد.

آماده کردن کودک برای مهاجرت به روش صحیح:

گفتن این جمله شاید ساده است، اما چطور؟ از کجا بدانیم که اقدامات ما در مسیر درست قرار دارند. خوشبختانه، آماده کردن کودک برای مهاجرت آنقدر که به نظر می رسد سخت نیست. برای کودکان بالاتر از 2 سال و کمتر از 7 سال والدین هنوز شبکه امن او را شکل می دهند. هر چند در این سن کودک در حال شکل دهی به عقاید و نظرات خود است، اما همچنان به شدت به بزرگسالان اطراف خود وابسته است و والدین می توانند او را هدایت و حمایت کنند.

ارتباط صحیح:

بسیاری از ما با کودکان خود به صورت دستوری صحبت می کنیم. «کفش هایت را بپوش»، «صبحانه ات را بخور» «اسباب بازی هایت را جمع کن». مشخصا این سبک حرف زدن ایرادی ندارد، زیرا جملات دستوری جایگاه خود را دارند که بدون آنها شاید هرگز کاری انجام نشود. با این حال، همیشه باید در طول روز جایی برای گوش کردن فعال به کودک و اختصاص زمانی به او برای بیان نظرات خود وجود داشته باشد. گوش کردن فعال به بازخورد نیاز دارد. گوش کردن و بازگو کردن نکات مهم کلام آنها به فرزندتان نشان می دهد که شما به خوبی به او گوش مرده اید و درک کرده اید. از سوالات او استقبال کنید و به نگرانی های او پاسخ دهید.

او را به تصمیم گیری تشویق کنید:

زمانی که پای تصمیم گیری های مهم مانند مسافرت و مکان خانه جدید به میان می آید، کودکان کنترلی بر اوضاع ندارند. این مورد هم ایرادی ندارد، زیرا در غیر این صورت هیچ کاری به درستی انجام نمی گرفت. اما مشکل اینجاست که نداشتن کنترل بر هیچ کدام از تصمیمات، باعث شکل گیری خشم در کودک می شود یا کودک به این نتیجه می رسد که او تنها یک بله قربان گو است. اجازه دهید فرزندتان کمی قدرت انتخاب و تصمیم گیری داشته باشد. در صورت امکان، دو یا سه مدرسه خوب را برای او انتخاب کنید و از او بخواهید تصمیم نهایی را بگیرد. اجازه دهید رنگ اتاقش را در خانه جدید انتخاب کند. دادن قدرت انتخاب و کنترل محدود به کودک باعث شکل گیری مهارت انعطاف پذیری در کودک و ایجاد حس ارزشمندی در روند مهاجرت در او می شود.

تداوم

برای یک بزرگسال، بودن در یک خانه جدید در یک کشور جدید ممکن است یک تجربه کاملا خارجی باشد و هیچ چیز آشنایی در آن وجود نداشته باشد. اما با حفظ روتین های معمول خانوادگی، می توان در کودکان احساس تداوم زندگی قبلی را ایجاد کرد. همان برنامه خواب، همان نوع غذاها، همان لباس ها، همان زمان غذا خوردن که به کودک احساس امنیت و آشنایی می دهد. بنابراین برای آماده کردن کودک برای مهاجرت از قبل برنامه ریزی کنید تا همه چیز در خانه جدید آشنا باشد.

روابط گسترده تر:

خداحافظی کردن بخش دشوار اما ضروری مهاجرت کردن است. به عنوان یک بزرگسال شاید ترجیح می دهید از این کار خودداری کنید زیرا برایتان سخت و غم انگیز است. اما برای بچه ها خداحافظی کردن از عزیزان و دوستان به درک بهتر مفهوم مهاجرت کمک می کند. همزمان، برنامه مشخصی برای برقراری ارتباط با عزیزان خود از طریق برنامه هایی مانند اسکایپ داشته باشید.

شخصیت فردی کودک را در نظر بگیرید:

صرف نظر از سن، هیچ دو کودکی یکسان نیستند و این امر باید در زمان برنامه ریزی برای مهاجرت در نظر گرفته شود.

برخی از کودکان به ارتباط و پرسش گری بیشتری نیاز دارند، اما اصراری بر داشتن قدرت تصمیم گیری ندارند. برخی دیگر ذاتا رهبر هستند و تمایل دارند در سرنوشت خود احساس قدرت داشته باشند. برخی دیگر درون گرا هستند برای تجزیه و تحلیل احساسات و سوالات خود به زمان بیشتری نیاز دارند. شما فرزند خود را بهتر از هر کسی می شناسید و می تواند برنامه ای مطابق با نیازهای او تعیین کنید.

رشد انعطاف پذیری و آماده کردن کودک برای مهاجرت به معنی استقبال از تفاوت ها، بهبود تحمل پذیری، و پذیرش تفاوت های فرهنگی است. شما به کودک خود فرصت ویژه ای داده اید تا با جهان جدیدی آشنا شوید اما برای شکوفایی توانایی هایشان باید به انتظارات و نگرانی های آنها توجه کنید. به آنها زمان و فضای کافی برای بررسی احساسات، افکار و نگرانی هایشان در روند مهاجرت را بدهید و به آنها کمک کنید تا از این مرحله دشوار راحت تر عبور کنند.

منبع: سیمیا