درد و دل با کودکان

بچه ها سرمایه های زندگی هر مادر و پدری هستند ، به عبارتی عصای دست و کمک حال آینده ، آیا درد دل کردن با آن ها کار درستی است یا تاثیر عکس دارد؟

در لغت‌نامه فارسی دردودل به معنی بیان احساسات منفی فرد و به اشتراک گذاشتن این احساسات است که نتایج نامناسبی را هم دارد. حال بعضی از خانواده ها از کوک خود به عنوان سنگ صبور استفاده می کنند و تمام و کمال مشکلات خود را برای کودکشان شرح می دهند.

 گاهی اوقات پدر و مادر از نظر اقتصادی با مشکل مواجه شده یا دارای بیماری خاصی هستند، طبیعتا باید با توجه به سن فرزند، صادقانه و در حد گنجایش فرزندشان بازگو کنند تا فرزندشان با حقایق واقعی زندگی مواجه شود و نگاهی مسئولیت‌پذیرتر نسبت به زندگی خود داشته باشد دقت کنید که این کار باید بسیار آگاهانه پیش برده شود.

.

علم روانپزشکی مثلثی شامل قربانی، ستمگر و حمایت‌گر تشکیل می‌دهد که هر کدام جای خود را به دیگری می‌دهند. بعنوان مثال اگر مادر در نقش قربانی قرار بگیرد و خواهان آن باشد که فرزند نقش حمایتگر را داشته باشد طبیعتا نفر سوم نقش ستمگر را ایفا می‌کند و همینطور سه گوش این مثلث می‌چرخد. بنابراین والدین به هیچ عنوان نباید طرز صحبت‌شان به صورتی باشد که این سه گوش مثلث را در خانواده تشکیل دهند. به این علت که در آینده، فرزند در پی فردی است که مانند والدین خود (پدر یا مادر) قربانی است و خواهان نجات آن فرد است.

.

درد دل کردن با فرزندان بزرگ ترین اشتباهی است که پدر و مادر می توانند در حق فرزندان خود مرتکب شوند. اگر شما و همسرتان روابط خوبی داشته باشید و در خوشبینانه ترین شرایط درد دل با فرزند مربوط به همسر (چه از سوی مرد و چه از طرف زن) نباشد؛ این گونه فرزندان در زندگی خود درد بزرگی را حاصل از کوهی تجربه که هرگز برای آن ها رخ نداده است احساس خواهند کرد. دردی بزرگ از درد دل مادر و پدر که گاهی موجب سردرگمی می شود و نمی داند از کجا آمده. با این کار شما حق شناخت اطرافیان را از آن ها گرفته اید.

.

درد دل کردن والدین با فرزندان پیامدهای روحی دیگری را نیز در پی دارد از جمله حس انتقام جویی و علائمی مانند تجاوز. علائم روحی و روانی فرزندانی که به اصطلاح مونس پدر و مادر بوده اند، از جنبه ی بد، و پدر و مادر درد دل های مکرر و خراب کننده ای با آن ها داشته اند مانند فردی است که در کودکی به او تجاوز شده است.

.

برای جلوگیری از فاجعه ای که در حال پیشروی در جامعه است، تصمیم بگیریم که نام دیگر درد دل را بر غیبت نگذاریم. یعنی غیبت نکنیم و بگوییم درد دل است… و آن را پیش همگان به خصوص فرزندانمان بازگو نکنیم؛ برای تسکین خود می توانیم به مشاور مراجعه کرده و با از شریک زندگی خود کمک بخواهیم؛ حتی در صورتی که میل به گفتگو با فرزند خود را دارید، اگر سن آن ها مناسب است حتما شیوه ی صحیح بیان را به کار ببرید.

.

از درد دل کردن های رفتاری هم بپرهیزید، چیزی که اغلب افراد شاید به خاطر داشته باشند بی توجهی والدین به یک شیطنت جالب کودکی است، چرا که تنها تقلید از دختر خاله یا… و یا آموخته ای از عمو ها و دایی های او است. بنابراین برای داشتن نسلی سالم از نظر بهداشت روانی، در رفتار خود تجدیدنظر کنید.

منبع: فرزند پرتال